yorgunum yaşamakla tükenmeyen ihanet acısından

aradan aylar geçmişken sizlere balkonuma ektiğim çiçeklerden, misler gibi açan sümbüllerden , yeni boyadığım ahşaplardan çeşit çeşit ördüğüm örgülerden bahsetmeyi çok isterdim.ve hepsiyle ilgili yazım hazırdı.ama kendimi ihanet acısıyla yorulurken buldum.2 yıldır dost bildiğim arkadaşım dediğim insanın ihanetiyle.niye bu kadar acılandım bilmem ihanetlerin havada uçuştuğu şu dünyada.ama yok bu sefer ki başka acı.çünkü ben onu korurken sırf kendi egosunu tatmin için benim insanlık onurumu ayaklar altına attı.bir çırpıda mahvetti herşeyi.sonra da basitçe bunu yapmam gerekiyordu dedi.ne acı ve ne kadar ağır bir cümleydi benim için.çok kırıldım.nasıl tamir olacak bilmem.ve hala benimle konuşabiliyor.ne yapmalı bu acıyı nasıl dindirmeli bilmem.böyle zamanlarda daha bir kızıyorum kendime ...iyilik etmeyeceksin bu devirde diye...onlara sorsan ben herkes için herşey için çok didiniyorum.kendimi ortalara çok atıyorum.işte bitti artık ne sizin için ne başkası için beni ortalarda birilerine yardım ederken bulamayacaksınız.ama başta siz madur olacaksınız... bunu çok iyi bilin.gerçi siz başka bir enayi bulursunuz....ben yokum ve sizlerin sayesinde iyilik arkadaş ve dost kavramlarım değişti maalesef.....